Desykacja rzepaku to proces chemicznego lub mechanicznego przyspieszenia dojrzewania rzepaku przed zbiorami. Desykacja ma na celu zwiększenie równoczesności dojrzewania roślin w celu ułatwienia zbiorów i poprawy jakości plonów.
Desykacja rzepaku pomaga wyrównać jego zbiór poprzez przyspieszenie dojrzewania łuszczyn, co oznacza, że większość roślin ma zbliżony stopień dojrzałości w momencie zbioru. Istnieje kilka korzyści związanych z równoczesnym zbieraniem rzepaku:
- Jednorodność plonu: Równoczesny zbór rzepaku po desykacji zapewnia większą jednorodność plonu. Oznacza to, że większość łuszczyn jest zbierana w tym samym momencie, co minimalizuje różnice w jakości i ilości zebranych nasion. Równoczesność zbioru ułatwia również planowanie i organizację procesu zbioru.
- Optymalna wilgotność łuszczyn: Desykacja pomaga zmniejszyć wilgotność łuszczyn przed zborem. Zmniejszona wilgotność łuszczyn ma korzystny wpływ na proces suszenia i przechowywania nasion. Niska wilgotność łuszczyn pozwala uniknąć problemów z pleśnią, rozwojem grzybów i stratami związanymi z opadaniem nasion podczas suszenia.
- Skrócenie okresu między dojrzałością a zborem: Desykacja pozwala skrócić okres między dojrzałością rzepaku a zborem. W naturalnych warunkach dojrzałość rzepaku nie jest jednoczesna, co może utrudniać zbór. Desykacja przyspiesza proces dojrzewania, dzięki czemu większość roślin osiąga zbliżony stopień dojrzałości w tym samym czasie.
W rezultacie desykacja rzepaku przyczynia się do bardziej efektywnego i zorganizowanego zbioru, minimalizując straty i poprawiając jakość plonów. Ważne jest jednak przestrzeganie zaleceń producenta i lokalnych regulacji dotyczących stosowania desykacji oraz dbanie o bezpieczne i zrównoważone praktyki rolnicze.
W przypadku desykacji chemicznej stosuje się herbicydy, które są stosowane w odpowiednich dawkach w celu zahamowania wzrostu roślin, przyspieszenia dojrzewania łuszczyn i usunięcia nadmiaru zielonej masy. Herbicydy stosowane do desykacji rzepaku często zawierają substancje czynne, takie jak glifosat, diuron, metribuzyn, dikwat, bentazon itp.
Glifosat, jako herbicyd stosowany do desykacji rzepaku, nie działa bezpośrednio na przyspieszenie dojrzewania roślin. Jego główne działanie polega na zabiciu roślin, zwłaszcza chwastów, które są obecne w polu uprawnym.
Glifosat jest translokowany przez zielone części rośliny, tj. liście i łodygi, a następnie gromadzi się w tkankach korzeniowych i innych częściach rośliny. Po wchłonięciu przez roślinę, glifosat wpływa na enzym, zwany 5-enolopirofosfoksylo-3-fosfoshikimianowym syntazą (EPSPS), który jest niezbędny do syntezy aminokwasów aromatycznych. Blokowanie aktywności enzymu EPSPS prowadzi do zahamowania biosyntezy aminokwasów aromatycznych, które są niezbędne dla wzrostu i funkcjonowania rośliny. W rezultacie, roślina traci zdolność do syntezowania niektórych ważnych związków, co prowadzi do zahamowania wzrostu i, w ostateczności, śmierci rośliny. Podczas desykacji rzepaku za pomocą glifosatu, herbicyd jest stosowany w odpowiedniej dawce, aby zabić zieloną masę roślin, zarówno rzepaku, jak i chwastów, które mogą być obecne w polu uprawnym. Zabite rośliny, w tym dojrzałe łuski rzepaku, mogą potem lepiej wysychać, co ułatwia zbieranie plonów.
Desykacja mechaniczna rzepaku odnosi się do fizycznego usunięcia zielonej masy roślinnej, na przykład przez koszenie lub przewracanie roślin. Może to być stosowane, g
dy nie chce się używać herbicydów lub gdy warunki atmosferyczne utrudniają skuteczną desykację chemiczną.
Sklejacze łuszczyn są specjalnie opracowanymi preparatami chemicznymi, które mają za zadanie zmniejszyć sklejanie się łuszczyn rzepaku podczas zbiorów. Działają one poprzez zmniejszanie napięcia powierzchniowego między łuskami, co ułatwia ich oddzielanie i zapobiega tworzeniu zwartych mas.
Główne sposoby działania sklejaczów łuszczyn to:
- Zmniejszanie adhezji: Sklejacze łuszczyn zmniejszają adhezję, czyli zdolność łusek rzepaku do przywierania i zlepiania się ze sobą. Składniki chemiczne zawarte w sklejaczach tworzą warstwę ochronną na powierzchni łusek, zmniejszając ich zdolność do adhezji i sklejania.
- Zmniejszanie napięcia powierzchniowego: Sklejacze łuszczyn obniżają napięcie powierzchniowe między łuskami rzepaku. Napięcie powierzchniowe odnosi się do sił przyciągających cząsteczki płynu lub cieczy do siebie. Poprzez zmniejszenie napięcia powierzchniowego, sklejacze łuszczyn ułatwiają oddzielanie łusek i zapobiegają tworzeniu zwartych mas.
- Poprawa odpływu wilgoci: Sklejacze łuszczyn pomagają w lepszym odpływie wilgoci z łusek rzepaku. Poprzez zmniejszenie adhezji i sklejania się łusek, sklejacze umożliwiają lepsze wysychanie łuszczyn i minimalizują gromadzenie się wilgoci. To z kolei przyczynia się do zmniejszenia ryzyka rozwoju pleśni i grzybów podczas procesu suszenia i przechowywania.
Poprzedni wpis
Następny wpis
